Eskimeyen Şiiri - Ebrar Bozkaya

Yere göğe sığmayan rengârenk gülüşlerim vardı.
Tarifi mümkün olmayan hesapsız mutluluklardı.
Yollar mı daraldı,yoksa kalplerimiz mi karardı?
Masumca yüreğimde,gizlice ruhumda bıraktım.

Güneş kadar parıltılı süsledim hayallerimi.
Fakat hesaba katmadım bu çağın gereklerini.
Olur da bir gün gerçek olur diye dileklerimi,
Tozlu raflara,umudun arasına sıkıştırdım..

Koşup düşene tatlı gelirdi sanki o sızısı.
Bereket getirirdi paylaştığın aşın yarısı.
Düşe kalka ağzıma takılan hayatın şarkısı,
Kanayan dizlerime,bir de kuşlara fısıldadım.

Yanılmazsın derlerdi ömrünce iyilik edersen.
Varıp sevgini emin kalplere emanet edersen.
Karşılık beklemeden sevmez kimse kimseyi dersen,
Şefkat kokan kollarda,anne kucağında rastladım.

Tamahkâr insanlara çıkmış yolumuz bir bakınca.
Temiz niyetler heba olmamış savurup saçınca.
Sahi,çıkar mısınız karşıma başım sıkışınca?
Biraz mısralara,çokça da hatırıma sakladım.