Eskilikten alamazken kendini suskunluğum ...

Karanlıktır buralar, geceleri,
sokak lambalarının altından geçerken el işçileri,
çöp kokulu elleriyle, hayatımızdan çıkardıklarımızı toplarlar bir kenarında şehrin,
gürültülü de olsa sabahın üçünde,
bir sigara yakıp camın kenarında, hafif bir üşümeyle seyredersin eskilerin gidişini.
bir umuttur geçmişin izleri gözbebeklerindeki,
bir şeyleri anlatmak, söyleyecek yeni şeyler biriktirir dilinin altında,
uykusuzluk yatağa akıtır özlemini,
aklının bir köşesinde uzaklaşan kamyonla, müziğin serinliğine bırakır, son nefesini sigaranın,
gözlerini kapatmak yeni gün ışığını ummaktan başka nedir,
hiç uyanmama cesaretini de göstererek...

Bir bakmışsın, bir yeni gün doğmuş,
dört yıl geçmiş aradan, sessizlik büyümüş içinde, gecelere, mevsimlere aldırmadan,
bir bakmışsın, çöp arabası götürmüş bütün esirliklerini,
ve bütün açlıkların yeni güne merhaba demiş,
bir gece daha beyaz camın arkasında kalmışsın, içinde yılların yalnızlığı,
bekleyip görmek ritüel olmuş, ellerinde sevilmelerin nasırlarıyla,
belki bir bakmışsın yıllar sonra bir dostuna anlatacağın öylesine anılar kalmış,
el işçilerinin geceleri sokaklardan topladıkları arasında.

Herşeye, bütün esrikliklere rağmen,
bir gece,sabaha karşı,
uykusuzluk iyice gözlerinden akarken gel...