^^^^Eskilerin Korkusu..

İnsan bazen korkarak yaşar
Adım atmaya cesaret edemez.
Bir ip gibi sarınca acılar
Buz kesilir yaşam..
Mutluluk hep hayallerdeyken
Önüne gölgesi düşer hayallerinin
Bir tutsam hiç bırakır mıyım
Gölgesinde nöbet tuttuğum mutluluğumu.
Gülmemeye alışınca insan
Güzel bir günde bile gülemez insan.
Bende pek olmayan şu ışıklar.
Yanıp sönüyor sanki karşımda.
Buralara kadar sabır peşindeydim
Boyasız bir duvarın duruşunda.
Kapıma ansızın uğradı bu beklediğim
Telaşlanıp,bir hüznün sesinde durakaldım
Alışmadığım mutluluğum ya kırılırsa
Hep rüzgar gibi zannettim
Aniden esip gidercesine mutluluğu.
Şimdilerde yanımdan ayrılmıyor
Ama içimde hep eskilerin korkusu
Bu korkuda şimdiki halimi yontuyor.
Tutup saklıyorum hala alışamadığım
Sevinçlerimi..
Kaçmasınlar, kaybolmasınlar diye..
Yinede sızlatan
Benden hiç kopmayan
Geçen zamanın korkusu..
Korkutuyor mutluluğuma düşman..
Ya giderse bir avuç sevincim..
Kalmadı umuda merdivenim..
Gitmesin, gitmesin...

Amasya Yazıları
26 Ekim 2008