Eskiler Perde Yakmaz Şiiri - Saygın Şenel

Hep görmeye çalıştım
Kalın ve aralıksız parmaklığın arasından
Kargaşanın sebebi belliydi
İnsanlar vardı benden yaşça büyük
Kalpçe ufak
Rüzgarları kovaladım hep
Getirdiklerini ben gördüm sadece
Kaç aşk getirdi bilmiyorum
Peki ben kaç aşk götürdüm kalbimden
Her giden yara bıraktı demek istesem de
Sanırım ben yaraladım onları
Dalgaları kovaladım ara sıra
Mutluluk geldi nadir de olsa
Yüzünü vermeden giderdi genelde
Bulutları unutmadım hiç
Hep korurlardı beni renk farkı yapmadan
Ben üzülünce kızardı onlar
Bazen ağlarlardı benimle
Bazen gülüp geçerlerdi
En yakınım topraktı küçükken
Kalbimi ektim ona
Anlaşmıştık
Büyüyünce geri vermeliydi
İhaneti büyüyünce öğrendim ben
Şimdi rüzgar kesiyor yanaklarımı
Dalgalar üst üste yumruklarını gösteriyor
Bulutlar uzak bana artık
Toprak içine çekiyor
Ölüyorum