Eskiler Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Türkçemizde bir kelime:
Kullanırız; hep “eskiler”
Nedense rağbet görmüyor:
Günümüzde pek eskiler.

Eski denen insanlar:
Bizim ecdadımızdı.
Eskiyi kötülemek:
Şimdiyse moda oldu.

Eksiklikler faturası;
Eskilere yüklenir.
Olan başarıları:
Yapmayan sahıplenir.

Eski eşyanın adı:
Günümüzde “antıka”.
Şayet eski insansa:
Kimse etmez Merhaba.

Nice gençler söylüyor:
Öz babasına eski.
Zan ederler kalacak:
Gençlikleri ebedi.

Bazı gençler diyorlar:
Babalarına “moruk”.
O babalar çekmişti:
Evlatlar için zorluk.

Bir kısım gençler ise:
Beğenmez anasını.
İstersen ödeyeyim:
Sütünün parasını...

Ana yerine derler:
Anaya “ kocakarı”.
Bunların ğayretleri:
Hor görmek eskileri.

Yerin altından çıkan:
Çömleğe değer verir.
Zamanımız gençleri:
Eskileri hor görür.

Yeni gençlere göre:
Eskiler hep gerici.
Düşünmez zavallılar:
Vatanı kim korudu.

Öyle bir gün gelir ki,
Yenilerde eskiler.
Ektiklerini o gün:
Birer, birer biçerler.

Tavsıyemiz gençlere:
Gülmeylin eskileri.
Eskiye hurmet eden:
Rahat yürür ileri.

Eskisini hor gören:
Bir millet ilerlemez.
Ecdadına küfr eden:
Atiye yürüyemez.