Eskil Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Eşmekaya’dan aşıp Eskil’e geldik,
Dost yüzlü insanları bir arada gördük,
Bütün Eskillilerle dostluk duvarı ördük,
Anadolu’nun göbeği Eskil bizim yerimiz

Yollarının tozuna bakıp ta kanmayın,
Eskil’i sahipsiz, yalnız sanmayın,
Eskil’e gelmeden Eskil’i anmayın,
Anadolu’nun kalbi Eskil bizim yarimiz.

Dostluğu dürüstlüğü özüyle görürsün,
Hoş sohbetin özüne Eskilliyle varırsın,
Onlar anlatır, sen dinler durursun,
Anadolu’nun ciğeri Eskil bizim canımız.

Hayat mektebinden geçmiş bütün insanlar,
Her söyleneni bir üniversiteli gibi anlar,
Dört fikirden insanı hep bir arada yaşar,
Anadolu’nun çınarı Eskil bizim kalbimiz.

Gözlerdeki mutluluğu ben orada gördüm,
Kalbimi tüm Eskillilere ben gönülden verdim,
Anadolu’yu yaşama hazzına ben Eskil’de vardım,
Anadolu’nun nuru Eskil bizim dünyamız.

Pancarıyla, tozuyla Eskil böyle biline,
Bağlıdır Orta Anadolu’da Aksaray iline,
Kimseye muhtaç değildir, ne ayağına, ne eline,
Anadolu’nun yüreği Eskil bizim yaylamız.

Hasanlar, Mustafalar, Mehmetler, Ahmetler,
Ne büyük insanlar ne büyük yiğitler,
Tüm insanlar sizlerden hizmetler bekler,
Anadolu’nun yumruğu Eskil bizim kalemiz.

Yavuz Bayram yaşadı tüm gerçeği burada,
İkilik ile sen kalmazsın arada,
Sularını bulamadı akmayan derede,
Anadolu’nun Anadolu’su Eskil bizim kanımız.