Eskidi çocukluğum Şiiri - Önder Öztürk

Benim hiçbir zaman,
Senin gibi sevdalı tebessümlerim olmadı,
Yakmıştı güneş gülüşlerimizi.
Umudumuzu Çukurovaya gömmüş,
Yaralıydık...
Çok küçüktük,
Hiç büyümemiştik.
Mahalle arasının haşere çocuğuyduk,
Elma şekeri düşlerimiz vardı.
Adana sallanırdı ağladığımızda.
Fukaraydık...
Fukaraydık ve de kırgındık hayata.
Dizlerimiz gibi yuregimizde yamalıydı.
Ağır yaralı hayallerimiz vardı.
Oysa sarı sedyelerde bırakmıştık umutlarımızı.
Ve artık çok uzaktaydı Adana..
İnişli çıkışlı bir hayatın
Varoş bir mahallesiydi mekanımız.
Oysa adressizdik,
Ekmek parasına atamızı gözler,
Ağlardık pencere korkuluklarından.
Fakirlik diz boyu...
Şimdi ise;
İncir sütüne bulaşmış avuçlarım,
Çocukluğumda kaldı.
Bir ben büyüdüm birde bendeki sen...
Eskidi çocukluğum.

Önder ÖZTÜRK
10/09/2012
02/52