Eskidenmiş Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Eskidenmiş dağların aşka engel olduğu,
Artık dağlar sevene, bilene engel değil.
Eskidenmiş gidenin gidip de dönmediği,
Uzaklık zorluk değil, gidene engel değil.

Seven sevdiği için bir ömürlük yol gider,
Kuşun kanadı bile en sarp dağı yol eder,
Sanma ki sulak yerde, münbit yerde ot biter,
En çıplak kaya bile bitene engel değil.

Gördüğüm günden beri senin için yanarım,
Ne senden başkasını, ne birşeyi ararım,
Ateş, alev içinde kavruldu dudaklarım,
Demirden beden bile tütene engel değil.

Düştüm senin aşkına, derdim var, dermanım yok,
Bu dertten kurtulmaya en küçük imkanım yok,
Kapılmışım seline, el atıp tutanım yok,
En zorlu yardım bile batana engel değil.

Ben sırrımı sakladım, sırrım yine faş oldu,
Ben aşkından sarhoşum, lakabım ayyaş oldu,
Yatağım kara toprak, yastıklarım taş oldu,
En soğuk taşlar bile yatana engel değil.

(MELEKLEŞMİŞ MERMERLER isimli hece şiirlerinden > 85-86/100)