Eskiden Yaşamak Tatlıydı Şiiri - Berk Aydın

Siyah beyaz resimler vardı.
Şimdikinden daha renkli,daha sıcak daha samimiydi.
İnsanlar birbirine gidip güzel sohbetler ederlerdi,
E TV yok,internet yok,
Gitmeyip de ne yapsınlar!
Kendi kendilerine bir ömür geçiremezlerdi ya...

Şimdi dijital dünyada samimiyetten eser yok!
İnsanlar sırdaş değil,
Önemli olan tek şey çıkarlar!
Bir çoğunun aşktan anladığı tek şey bel altı...
Oysa eskiden öyle miydi?
Erkek kızdan hoşlandığı zaman bunu söylemesi aylar aldığı bile olurdu.
Buluştuklarında ise utançlarından,naifliklerinden konuşamaz olurlar,dilleri bağlanırdı.
Şimdilerde ise daha ilk buluşmada birbirine dilleri bağlanıyor...
Bunun adına bir de aşk demezler mi!
Hadi ordan.
Düzenli sex ilişkisi bu!
Aşk dediğin öyle temiz öyle naif duygudur ki!
İnsana her anında yüzünde güller açtırır.
Bazen sevdiğinin yüzüne saatlerce sadece bakmak istersin.
Sadece bakmak!

Eski filmler ne kadar güzel anlatırdı duyguları.
O eski sanatçılar!
Sadri Alışık " Bu da mı gol değil be? " derken nasıl ağlatırdı bizi sanki gerçekte yaşanıyor gibi...
Kemal Sunal nasıl güldürürdü o sıcak esprileriyle.
Seneler geçip gidiyor ve hala gülüyoruz!
Peki ya yeniler?
Onlar gerçekten güldürüyor mu içten?
Yıllar bile geçse hala güldürmeye devam edecek mi?
Rece İvedik'miş?
Bir kere izledim daha da izlemem...
Peki ya "Süt Kardeşler"? , "Hababam Sınıfı"?
İzle izle gülmeye doyamıyoruz ki!
Ya şarkılar?
Bakıyorum da şimdikiler hep birbirine benziyor...
O Türk Sanat Müziği.
Bir Müzeyyen Senar daha gelir mi bu dünyaya?
Bir Barış Manço."Unutamadım" derken nasıl akardı gözümüzden yaşlar?
Nasıl gönülden söylenirdi ah o eski şarkılar.
Adeta bütün benliğimize ortak olurdu!
Ramazanlar?
Çocukluğumda ne kadar güzeldi.
Ben sokakta top oynarken "top" atılır,ezan okunurdu.
Annem'in " hadi oğlum yemeğe" sesini köşe başından duyar koşar giderdim eve.
Babam sıcacık pideyi bölerkenki o kokusu hala burnumda!
Dedem,ninem,annem,babam ve kız kardeşim otururduk sofraya hep beraber bozardık orucumuzu!
Bazen misafirler olurdu...
Bana dua ettirmeye çalışırlardı ve her seferinde utancımdan unuttum deyip topu atardım bir başkasına...
Bayramlar!
Gerçekten de nerede o eski bayramlar?
Elini öpeceğim kaç insan kaldı yaşayan?
Terk-i diyar etti o harçlık veren dedeciğim...
Kimse tutmuyor ki yerini...
Kalmadı tadı artık hiçbir şeyin.
Ölümler oldu.
Büyüdük.
Hayat zor!
Okumak zor!
Gurbette olmak daha zor!
Yalnızlık acı.
Özlüyorum eskiyi.
Eskidekileri.
Geri gelmez o günler bir daha.
Biliyorum!
Ve böyle mutlu olmaya çalışıyorum.
Gülüyorum zorla...
Kim dost kim düşman anlayamıyorum...