Eskiden ve şimdi. Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Ne güzelmiş eskiden arabayla gezinmek
Sevdiklerini görmek için
Seyahat etmek.
Ne güzelmiş eskiden
Yağmur çamur kar demeden
Uzun yollar kat etmek.
Meğer gençlikmiş her an,
O istek ve heyecanı yaratan.
Yıllar var ki anılarda
Ne o sevdiğimiz yerler
Ne vazgeçilmez dostlarımız kaldılar.
Vahasız bir çöle döndü ömrümüz,
Ruhumuzu besleyen o pınarlar
Her geçen gün peş peşe kurudular.
İşte böyle bir şey yaşlanmak
İstediğini değil istemediğini yaşamak.
Şimdi de sıra bizde,
Sevenlerimiz gelir diye
Sabırla bekleyerek hep evde kalmak.
Sürüp giden kısır döngü bu.
Yaşlandıkça herkes bu süreci yaşıyor.
Yıllar var ki hatıralar,
Geçip giden gençliğin
Dayanılmaz acısını taşıyor..
Artık o eski dostluklar
Eski fotoğraflar gibi birer birer soldular.
Ne o sevdiğimiz yerler ne de yar kaldı.
Küllenmiş mazinin koynunda
Sessiz sedasız kayboldular.