Belki bu da bir kültür ya da eğitim demek,
Bazen boğuluyoruz ki düşünülmeyerek…
Otobüs içindeyiz kapılar açılmıyor,
Tamamıyla dolmuşuz binenler de inmiyor…
Şoför umursamıyor farkında bile değil,
Astımımızdan olsa biz; varız ki tek rezil…
O evveli günlerde pencereler olurdu,
Ya da üst tavanından havalar solunurdu…
Şimdi boğuluyoruz nefes alamıyoruz,
Seslenemiyoruz da tepkiden korkuyoruz…
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 24.3.2016 00:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!