Eskiden Kalma Birşeyler Şiiri - Yılmaz Ö ...

Ben Bodrumlu olalı 25 yıl geçmiş,
Daha dün gibi hatırlıyorum,
Sitedeki evi görünce şaşkınlığımızı..

Incecik bir tahta kapı,
Pencerenin biri yok,
Hele içersi öyle berbat ki,
Anlatmaya gerek yok..

Bir site müdürümüz vardı,
Yaman mı yaman!
Kovboy Hasan derlerdi,
Çiftesi omuzunda gezerdi...
Hiç unutmam,
“Camın biri yok demiştim”
Evin birinden söküp getirmişti..

Hiç unutulur mu ilk tanışlar,
Birlikte ilk sohbetler,
Mehtaplı gecelerdeki ilk mangallar...
„Bir başkamıydı“diyorum,
O zamanlar yaşamın tadı,
Bilemiyorum...
Ama o günleri özlüyorum...

Yaş ilerledikçe bir tuhaf oluyor insan,
Bir çiçeğin solması,
Küçük bir kuşun ölümü,
Eski bir dostun araması,
Ve gittikçe uzaklaşan “Merhaba” sesleri...
Hepsi birbirine karışıyor...

Ben Bodrumlu olduğumda,
Sitede çocuklar da vardı,
Şimdi kendi çocuklarıyla oynayan çocuklar...
Oysa begonvil sokağındaki Tahsin bey,
Bir sokak aşağıdan Ayşe hanım,
Ilk yöneticilerden Ömer bey,
Artık yoklar..
Alman Helga da geçen sonbahar gitmiş,
„Bodrum’u geç buldum“ der,
Üzülürdü...

Artık buralarda yazlar,
Eskisi kadar kalabalık olmuyor,
Ama biraz beklersek eski dostlar gelir belki..
Bir tatlı gülüş,
Candan bir kahkaha,
Belki birlikte batırırız güneşi,
Ve bir mehtaplı gecede mangal başında
Anarız eski günleri...