Eskiden, Çok Eskidendi

Eskiden
Çok… eskilerden
Bir mektup gelirdi
İstanbul’ lu sevgilimden
Zarfın içi, Beyoğlu’ nda rujlu dudaklarla mühürlenir
Dışı, Sirkeci Büyük Postane’ de damgalanırdı

Kağıdı pembe
Zarfı beyazdı
Heyecandan titreyen parmaklarım
Onu güçlükle açardı
İçine bırakılan beyaz karanfil
Günlerce solmazdı
Ahh… ah… bu deli gönlüm yok mu
Bu deli gönlüm
Ne o mektubu öpüp, koklamaya
Ne de okumaya doyardı
Hele bir de içinde siyah-beyaz resim varsa
Geceleri hep sol göğsümde sabahlardı

Ben de, hemen her gece ona yazar
Aşkını her geçen gün
Biraz daha yüreğime kazardım
Bazen de şarkılara özenir
Mektubun bir ucunu yakar
Öylece postalardım

Aslında O
İstanbul’ lu değil
Edirne Uzunköprü’den
Göçmen bir Boşnak’ tı
Bir akrabamın düğününde beni görüp beğenmişti
Hep esmer istesem de
Ben de O’nu
Ve… ilk kez bir sarışını sevmiştim

İki üç ayda bir de olsa
O’ nu görmeye giderdim
Hani yakın yer de değildi orası
Dile kolay
Ta… Avrupa’nın yakası
Neresinden baksanız
Yirmi saatlik yol

İki de bir
Yarım saatlik yemek ve ihtiyaç molası
Kayseri – Ankara - Uzunyayla’ sı
Hadi bir de Allah korusun
Boludağı’ nda trafik kazası
Saatlerce yol kapalı
Yoktu bu işin şakası
Oysa randevumuz
Saat on la, on bir arası
Bende hep gecikme telaşı
Serde de bu gençlik sevdası
O’nu görmek için, doğrusu bu eziyete değerdi

Buluştuğumuzda da
Koca İstanbul olsa da orası
Babam görür
Abim görür diyerek
Koluma girmekten bile korkardı
Sadece parkta ellerini tutardım
O’da başını omzuma yaslardı
Olsun
Bakışmalarımızla
Gözlerimiz, gözlerimize doyardı

Hayallerimiz, sudan ucuz
Hatta beleş di
Biri erkek
Diğeri kız
İki çocuk
Pembe panjurlu olmasa da
Tek katlı, iki odalı bir ev bize yeter di

O derdi
Malatya’da yaşarız
Yeşillikler, bahçeler ve ağaçlar
Ben derdim
İstanbul
Deniz ve martılar
Bu küçük hayallerimiz belki de birer masaldı

Şimdi İstanbul
Klavyemin tuşlarında
Şimdi İstanbul
Sıfır beş yüz ’lü telefon hatlarımda
Şimdi İstanbul
Nefesim kadar yakınımda
Hem
İstanbul da
Beyoğlu da yerli yerinde duruyor
Ama orada
Ne bir bekleyenim var
Ne de oradan gelecek mektuplarım

O zamanlar
İstanbul
Dünyanın bir diğer ucu kadar uzaktı
Ama yüreklerimiz bedenimizle, ruhumuz kadar yakındı…