Eskiden Böyle Değildik Şiiri - Rodin Baran

"ama biz böyle değildik. eskiden geceleri uyur, varsa eğer; rüyamızda sevdiğimiz insanların elini tutar: giderdik, ucu olmayan mutluluğa, herkesten uzak, sadece rüyalarımızda görebileceğimiz yerlere. eskiden bizi annemiz gibi sevecek birileri var diye düşünürdük, çok aptaldık eskiden, hala aptalız, ya da aşık, bunları boşverin. biz eskiden, yani çocukken yani sabah erkenden uyanıp okula giderken, yani okula gitmene sebep olan, çocukluk aşkını görme heyecanını yaşadığın, yani sevdiğin insanın yıllar sonra çocukluk aşkıyla evleneceğini bilmediğimiz zamanlar daha mutluyduk, en azından çocuktuk, masumduk, aşkın aslında ne olduğunu bilmediğimiz, ve aslında aşkın tam da o olduğunu, kavuşamamanın aşk olduğunu anlayamadığımız zamanlar çok mutluyduk. biz eskiden annesine hayatta sigara içmem derken, abin de öyle diyordu dediğinde, abimin neden içtiğini bilmeden, onun gibi olmam diyen şımarık çocuklardık./ biz büyüdük, kalbimiz de, ve artık sığmıyoruz dünyaya, ve artık sığmıyoruz kimsenin kalbine.. neden uyuyamıyoruz sizce, neden sezen'in 'seni kimler aldı' sorusuna cevap aramaktan kafayı yiyoruz, neden bu kadar sigara, onu kimler aldıysa aldı? neden bizi bizden alanlara ağlıyor, içiyoruz? biz eskiden uyuyan çocuklardık, sabahlara kadar duvarlarla konuşan çocuklar değil. artık güneşi görmüyoruz, sabahları bir kahvaltı soframız yok, bizim artık bakacak bir göğümüz yok. bize ne yaptınız? "