Eskiden bizim köyde bir ağa vardı

Eskiden köyümüzde ağa vardı,
Kendine karşı çıkana kızardı.
Zengin olsa ne yazar eli dardı,
Ondan bir şey isteyeni bozardı.

At üstünde bir görecektin hele,
Ağayı anlatmak sığmıyor dile.
Ayağında Söke çizmesi ile,
Elini beline vurup gezerdi.

Hep o idi Ali kıran baş kesen,
Bazen de rüzgara kızardı esen.
Sen ona iyilik yapayım desen,
Yaptığında bir hainlik sezerdi.

Bana yetmez bir iki hanım derdi,
Benim dul kadın çeker canım derdi.
Bu köyün küheylanı benim derdi,
Adam iki duble içse azardı.

Sevmezdi helalinden bir şey yerse,
Çok kızardı namaz kılanı görse.
Bir garibana iki kuruş verse,
Defterine altı dirhem yazardı.

Alem yapar kendisini coşturur,
Tüm insanları işine koşturur.
Milleti köle gibi çalıştırır,
Yetmişlik olsa laf söyler üzerdi.

Camilere gidene ters ters bakar,
Ona bir şey desen evini yakar.
Dinden bahsetsen ona karşı çıkar,
Kızarak onun üstünü çizerdi.

Bir kere olsun şükür olsun demez,
Malını mülkünü içkisiz yemez.
Çok zengindi köyde para harcamaz,
Adam şehirlerde gezip tozardı.

Atmış üçünde aklını kaçırdı,
Tutup karısını yardan uçurdu.
Ölmesine yakın bir felç geçirdi,
O haldeyken içki içip sızardı.

Yusuf insanlara kötülük etti,
Hayatı boş işlerle geçip bitti.
Bir gün perişan halde ölüp gitti,
Onun ölümüne sebep nazardı.