Eskiden bir kahvenin, kırk yıl hatırı varmış
Bu devirde yıllarca, bir şeyler paylaşarak
Yüzlerce hatırayı, gönlünde saklasan da
Bazıları hepsini, bir anda unutuyor…
Sevmek ve sevilmekle, hiçbir yol, kısalmıyor
Bilakis zaman zaman, taş doluyor yollara
Dostuz demek fark etmez, hakkını vermek gerek
Doğum günü kutlayan, bir günde değişiyor…
Jeste karşı gözyaşı, dökenleri de gördük
Bizden iyisi yoktu, bu sözleri çok duyduk
Göklere çıkarıldık, paraşütsüz atıldık
Çekip giden kendini, ne çabuk avutuyor…
Bozuk parayı bile, zevkle paylaşan vardı
Tıpkı çocuklar gibi, sevinmeye yeterdi
Simitle çay içmek de, artık mazide kaldı
Özleyecek ne kaldı, kalmadı sanıyorum…
15.6.2012
Erol GüngörKayıt Tarihi : 18.2.2016 21:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
