Eskiden bir başkaydı sevdalar

Zamansız sevdanın amansız yolcularıydık biz.
Gözlerimiz Kötümser dünyaya umut saçardı, her şeye rağmen.
Soğuk havalarda kifayetsiz paltolarımız, üşüyen ellerimiz,
Bir deniz kenarı çaybahçesinde iki çay iki simit öğle yemeğimiz.
Cebimizde üç beş kuruş ama sevdadan zengin, heybetliydi duruşumuz.
Ve bir aşk ateşimiz vardı küllenmesin diye sürekli taze tuttuğumuz.
Saf, temiz, çıkarsız ama alabildiğine de zor bir sevdamız,
Yılmayan, yıkılmayan, pes etmeyen inatçı aşıklardık biz.
İstanbulun akşam ayazında eli cepte öğrenci yurdu önünde nöbet tutardık.
O güzel, o sade zamanların temiz aşklarının kahramanlarıydık biz.
Şimdi ne kadar da uzak o günler...