Eskiden Şiiri - Özgür Aysun Beksarı

İncindiğim anlar bu kadar çok değildi eskiden.
Sevdiğim gülün dikeni canıma değmezdi!
Batmazdı böyle ellerime en derine…
Oysa ne korkarak severdim, kırılmasın diye ‘bir dikeni’ bile.
Aklıma ziyanken şimdi tüm dinlediğim şarkılar;
Sen miydin sebebi kırıklığımın, sebepsiz(!) akan bu yaşların,
Varlığından mahrum geçmiş yıllarımın,
Bitmiş hikayemin yitik adamı
Sen miydin
Aradığım kaldırımım? ? ?

Resmini yaptım dün gece,
El süremediğim gülüşüne tanık olmuş şu gözlerimin
Yanılsaması değildi ki gördüklerim
Tek anısı “bu” olsun istedim diye.
Aklımdayken sen böyle
Nasıl olur uyuyabilirim geceleri?
Bir rüya gibiyse hissettiğin, söyler misin bana;
Sen dalar mısın uykuya,
Kaybolmasını göze alıp; gördüğünün sabaha?

Bu kadar zor muydu sevmek, yine istemek,
Ilıklığına, ıslaklığına, en hayasız arzularına esir etmek fikrini yeniden? …
Çok eskiden, belki çok eskiden;
Daha gençken,
İncinmemişken,
Hiç sevişmemişken,
Bilmiyorken yanmayı,
Tatmamışken arzuyu,
Dudaklarına kanmayı,
Yaralanmamış,
Korkmamışken belki,
Anlayacağın şimdi ne kadar uzak görünüyorlar
Ne kadar geride kalmışlar, belli ki çok eskiden…

Ama ya Aşk buysa yada bu Aşksa
Ona da yoruldukmu sahiden? ?