Eskiden Şiiri - Turgut Hangül

Eskidendi, arayıp bulduğum şeylerin hüzünüyle uyurdum
Kendime yarattığım şeylerin isimlerini koymakta gecikirdim
İnsan kendine yarattığı şeylere baş etmeleri gerektiği birer sorun olarak bakardı
Bir yerde o şeyleri sevmek
Bir yerde o şeylerle uyumak
Bir yerde o şeylere...

Eskiden mutluydun
Bir yerlerde seni sevindiren bir şeyler var
O şeylerin diğer şeylerden üstün olduğunu umarak yaşardın
Sonra bir yerde başka şeyler için ağladın
Seni insan olmakla sınayan şeyleri bulmakla
Tanrıya ve diğerlerine inanırdın
Seni mutlu edeceğini düşündüğün şeylere
Mutluluğun gün doğumu kadar kısa olduğunu henüz öğrenmemiştin.

Kendine yarattığın şeylerle eskiden, avunurdun
Gerçeğin bilinemez muammalar olduğunu öğrenmeden önceydi bu.
Sen bir güneş'i bir de ay'ı bilirdin
Yıldızlar uzak
Yerden göğe kadar
Gök uzak
Develer var sanırdın, sırtlarında insanlar sırtlarında kaiantın sebebi
Bencilliği bilmezdin
Yürüyüşün hakikatti hiç şüphesiz
Nefesin hakikatti
Eskiden.

Eskidendi, yalnızlık hüznüyle gelirdi
Olmak istemediğin kişiye
Olmak istemediğin yerde
Bir başka şehirde
Bir başka zihinle
Eskiden.