Eskiden Şiiri - Hasan Tay

Patiska yırtığı yollardan koşarken iplik fabrikasına
Akasya yaprakları okşamış yüzümü
Şimdi...
Şimdi çocukların gömdüğü kırlangıç ölüsü yalnızlığında
Ölümden bir an çalma telaşı benimkisi.
Ahşap, yeşil boyalı bir evin doğramalarından izlerken sokakları
hasta bir çocuk çaresizliğinde boğuldu akşamın üstü
Portakal kokularına karışmış iş dönüşü baba kokusu mu özledim ne?
Ne çok güvenirmişim. Ne çok sevmişim meğer
Öğlen tabldotlarında çıkan elmasını bana getiren babamı
Bildim ki büyüdüm,
Büyüdükçe bildim.!
Hint tabutu yatağında havaleli sanrıların sonu bu.
Ya geç kalınmış dersler
Ya da var olma sınavında o karanlık önlükler
Antibiyotik gibi takılırken boğazıma yoksunluklar
"Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak!" dediler

Olamayacak.!