Eskiden Şiiri - Sevda Doğan Karakaş 2

Maziye hasret kaldık böyle miydi önceden
Her bir dalın yaprağı, kuşu vardı eskiden
Laflarım incitmesin düşünelim inceden
Köpeğin yalı kedi aşı vardı eskiden.

Sabah erken uyanıp ocaklar közlenirdi
Bacaların dumanı ne güzel izlenirdi.
Ne şikayet edilir ne kimse nazlanırdı.
Katmer gözleme yağlı pişi vardı eskiden.

Haneler kalabalık üç kuşak bir arada,
Tüm ihtiyaçlar her gün aralıksız sırada,
Durmadan çalışırken emek vardı orada,
Beş yaşında çocuğun işi vardı eskiden.

Dertleri yoksulluktu her an naçar bıraktı.
Gönüller zengin ama , toprakları kuraktı.
Sabırla hikmet arar, isyan kalbe Iraktı.
Her karanlığın sonu başı vardı eskiden.

Boncuk boncuk akardı alnında hep terleri,
Boş bırakmaz ekerdi , köşe bucak yerleri,
Öğütürdü ömrünü kaybolurdu serleri,
Kara değirmenin de taşı vardı eskiden.

Güç alırken sardığı belindeki kuşaktan,
Umut eker bağına, medet umar başaktan,
Haber gelmez oğuldan gurbetteki uşaktan
Mektubun ne ekranı tuşu vardı eskiden.

Bize olanlar oldu sanki bizi yuttular.
Taptığımız yetmedi bizi bizden etttiler.
Saygı hürmet kayboldu, ar nereye gittiler.
Büyük küçük demeden ,kişi vardı eskiden.

Bağımlı müptelayız alışveriş illeti,
Duruyor yakasında fiyatı etiketi,
Umrumuzda mı sanki ,bu israflık zilleti,
O âl pazenin senle yaşı vardı eskiden.

Ne bir imama uyduk ,ne altı şart imana,
Ne teslim olabildik, toz bıraktık meydana,
Sağır olduk ezana ,değilmi sana bana?
Abdest kuran namazın beşi vardı eskiden
Bet bereket huzurla, huşu vardı eskiden

Sevda Doğan Karakaş