Eskiden! Şiiri - Emsal Toprak

Eskiden bölük bölük gelirdi kuşlar
Annemin kuşluk namazı vaktinde
Lebbeyk derdi kalpten kalbe vuruşlar.

Sokakta yürüyen herkes alimdi
Her sokak, her cadde benim yolumdu.

Eskiden tebessümün yurduydu evim
Sadaka hane hane gezerdi
O günlere özlemi üflüyor neyim.

Her bahçede açan benim gülümdü
Her sokak her cadde benim yolumdu.

Eskiden depresyonu kimse bilmezdi
Her soruna ilaç, çare komşuydu
Kimse tek başına ağlamazdı, gülmezdi.

Komşularım tutunacak dalımdı
Her sokak her cadde benim yolumdu.

Eskiden babam çıktığında köşeden
En çok şükür getirirdi iplik fileyle
Nimet, bereketlenirdi sofradaki neşeden.

O günlerim en duru, en saf halimdi
Her sokak her cadde benim yolumdu.

Eskiden yer yatağında uykunun en deriniyle
Tüm mahalle uyurdu gamsız tasasız
Ferahlık kurnadaydı suyun en seriniyle.

Edep! Başımdan hiç düşmeyen şalımdı
Her sokak her cadde benim yolumdu.

Eskiden zaman yavaş yavaş akardı
Ay yelkovan, güneş akrepti
Dedem, ezana yakın göğe bakardı.

O zaman çocuklar bile akl-ı selimdi
Her sokak her cadde benim yolumdu.

Eskiden umudumuz sönmeyen bir ateşti
Gıdaydı ruhumuza istikbal hayalimiz
Arkadaş! Ufkumuzda batmayan bir güneşti.

Ne yana dönsem, uzayan hep kolumdu
Her sokak her cadde benim yolumdu.

Eskidendi, eskiden iyiler ve iyilikler
Giden gitti, müzayede eseri oldu kalan
Dönüp baktım geriye, eskide yenilikler.

Müstesna, meselesiz en kutsi şey ölümdü
Her sokak her cadde mezara giden yolumdu.
Emsal TOPRAK...