Eskiden Şiiri - Kazım Üçok

Eskiden
Toprak damlı evlerimiz vardı
Küçük pencereli
Beyaz badanalı evlerimiz
Başköşeye kurulan ocaklardan
Dumanlar yükselirdi
Gece gündüz

Çatal kapılı evlerimiz vardı eskiden
Geniş avluya açılan
Duvarları taştan-kerpiçtendi
Umutlarımız orda yeşerir
Dertlerimiz orda pişerdi
Eskiden
Hatır vardı gönül vardı komşuluk vardı

Yolda yürürken ardına bakmazdı kimse
Kuşkulanmazdı korkmazdı
Perdeler çekilmezdi ilk akşamdan
Kapılar kapanmazdı
Eskiden
Huzur vardı güven vardı insanlık vardı

Horoz sesleriyle uyanılırdı sabahları
Beyaz badanalı odalarda
Keyfe keder yatılmazdı
İş vardı uğraş vardı dünden kalan
Bir tatlı telâş vardı
Arkası yarın gibiydi yaşamak bize
Biri bitmeden biri başlardı

Aynı dağın türküleri söylenirdi hep birlikte
Aynı ninnilerle sallanırdı beşikler
Türküler bitmez halaylar durmazdı
Ansızın vurmazdı yürek yangınları insanı
Ansızın vurmazdı

Böyle nefret büyütmezdi bu topraklar eskiden
Böyle ihanet olmazdı
Ölüm bir kere düşerdi dağlarımıza
O da vakti gelince
Her şafakta ölünmezdi

Sevdalarımızda olurdu sevinçlerimizde
Acılarımızda olurdu hüzünlerimizde
Ama
Adam gibi yaşamak vardı eskiden
Adam gibi yaşamak vardı!