Eskiden Şiiri - Ayça Öztorun

Çocukken giderdik açık sinemalara

Birgün öncesi telaş sarardı hepimizi

Çiçekli entari boyalı kundura…

Hepimiz sabahtan hazırdık aslında

“Anamdan sen iste! ” derdi sinema harçlığını ablam

"Bir gazoz alırız yanına da bir simit ne alâ! "

En ön sıradan yer kapma telaşı

Evi açık sinemaya yakın olan ne şanslı! ..

Bir başka olurdu damlardan sinema izleme sefası

Gizliden sözleşen sevgililer de gelirdi sinemaya

Kız beş adım ötede oğlan hemen ardında

Arada bir mahcup gülücük atan kız oğlana bakadursun

Oğlanın umurunda mı ki sinema?

Onun gizli sevdası galip gelirdi filmin jönü
Tarık Akan’a!

Makiniste; “Başlat artık filmi! ” diye
bağırırdı birisi

Sevinçten el çırpardı mahallenin delisi

Film bitiyor esas kız ölüyor

Mahallenin teyzeleri bağırarak ağlıyor

İnsanlar eskiden…

Sinemalar eskiden…

Masumluk eskiden…

Aşk dolu filmler eskiden…

Ne oldu şimdi?

Neydi hayatı bu kadar kirleten ve eskiten?

Oysa ki; “Selvi boylum al yazmalım” da,

Türkan, Kadir’i istememiş,

İlle de emek demişti.

Siz de ağlamıştınız…

Gözümle gördüm.

Adam vardı eskiden…

Aşk vardı eskiden…

Namus vardı eskiden…

Ne oldu şimdi,

Neydi bu kadar hayatı kirleten
ve eskiten?