Biz;
Eskiden de böyleydik,
Adam gibi severdik sevince,
Kimseler bilmezdi
Sevdiğimizi...
Kara sevda çekerdik ama,
Ne çektiğimizi
Hiç bilmezdi kimsecikler...
Kimseler bilemezdi,
Hicranın,
Kalbimizi nasıl yaktığını,
Nasıl kemirdiğini,
Bilemezdi kimse.
Yüreğimize ,
Ne yaralar açtığını
Sevdanın...
Kendimizden dahi saklardık
Bir Allah bilirdi aşkımızı
Sevdanın açtığı,
Yaramız sağalmazdı,
Eskiden...
Kabuk bağlardı sadece,
Kapandı zanneder
Avunurduk öylesine...
Şimdi de aynıyız,,
Yanar yüreğimiz sevdadan,
Cayır cayır,
Güneşin alnında
Acı kırın ortasında
Yapayalnız kalmış,
Kekik gibi kokar
Sevdamız.
Kokusunu duysa da
Cümle alem,
Bilemez kimse
Yüreğimizin
Hangi yanını yaktığını
Sevdanın.
Bilemez hiçbir kul,
Kimin yüreğinde tüter
Sevdanın
Kekik kokusunca dumanı...
Mevlâ bilir ancak
Yarattığı kalbi
Hangi sevdanın yaktığını...
Suat Türkay
Kayıt Tarihi : 2.10.2017 16:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevdadan yana yüreğimizde kalanlara dair beyandır..
![Suat Türkay](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/02/eskiden-122.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!