Eskiden Şiiri - Muharrem Güney

Eskiden rakı sofrasında buluşan insanlar,
Cuma günü camide buluşan insanlar,
Akşam apartmanda iki satır laflar,
Nerede şimdi o insanlar?
Şimdi akşam apartmanda,
İyi akşamlar dedin ya,
Maruz kalırsın uzaylı görmüş bakışlara.
Korkma sen normalsin.
Onlarsa anormal.
Geçmişi unutan insanlar çoğunlukta.
Unutmayanlarsa azınlıkta.
Böyle olunca,
Normal olan acayip olmuş.
Sadece “ İyi akşamlar.” demek,
Acayip olmuş.
Diyenler değil acayip.
Tam tersi bakanlar acayip.
Eskiden kapı çalar,
İnsanlar bir kase yoğurt arar.
Şimdi çalmaz.
Çalsa bile açmaz.
Üç beş ev içinde,
Yabancı olduk birbirimize.
Ne oldu bugün apartmanda sence?
Ne kadar yabancı,
O kadar artar korunma ihtiyacı.
Sen böyle devam et.
Dünyayı kendi dünyandan seyret.
Ama ne hikmet,
Eskiyi hayal et.
Eski güzeldi.
Herkes hem fikirdi.
Peki kim değiştirdi.
Kimse söylemedi.
O zaman ben değiştirdim.
İlkokuldan eve yürürken,
Ortamı beğenmedim.
Suç siz büyüklerin değil.
1988’de 7 yaşında olan benim.