Eskici Tanrı Şiiri - Muharrem Soyek

Barut tütüyor balık tarlası
Kiraz ağacı kan sızısı
Akbabanın bolluk duası…

Boynu bükük
Bir deri bir kemik
Çocuk yıkıla düştü sinekli toprağa
Tanrı çekile durdu suskun bir boşluğa.

Dünyalar kuran
Ey güzel Yaradan!
Göster bana bir değin
Hangi çocuk senden değil…?

Bizim Tanrı eskicilik yaparmış
Eskiyen dünyaları toplarmış,
Alınca bir dünya eskisi, yanında bir dua
Verirmiş bir akıl, yanında yeni bir dünya;
Ve dünya cebe akıl da çöpe!
Böyleymiş görenek insan nefsince…

Çocuk da ceplerini karıştırmış umutla
Ne var ki bulamamış eski bir dünya
Kırık misketini vermiş, yanında bolca dua
Gelmiş ona bir akıl, yanında yamuk bir dünya.

Düşünü düşüne büyüdü çocuk
Vicdanlı akılla yürüdü çocuk
İçindeki karanlık korkuyu yaktı
Nefsini duadan sorumlu kıldı
Kalktı, Tanrı’nın çuvalını kaptı;

Topladığı eski dünyaları yontup kırptı
Gıcır maviden yıldız göbekli misketler yaptı,
Oynasınlar diye çocukların önüne bıraktı
Tanrı da işte ondan beri emekliye ayrıldı…