Eskiler alırım.
Leğenlerim, mandallarım var,
Naylonlarım, çamaşır iplerim.
Eskici geldi hanım, eskiler alırım.
Tükettiğin ümitlerle, yıkılmış hayallerini koy çuvala,
Döktüğün yaşları da alayım.
Süpürge edilmiş yokmu?
Dökeceklerin kalsın göz pınarlarında,
Para etmez.
Vefasızlara sakla.
Lazım olacak nasılsa.
Kurtarılmış zamanlarında sende kalsın.
Yitip gitmiş her yılına,
Bir plastik mandal.
Çekilmiş çilelerini de at çuvala, çekeceklerin kalsın.
Haftaya uğrarım.
Hayallerini istemem abla, kimse almıyor.
Doldu çuvalım.
İyi iş yaptık.
Bu leğende benden, kirli insancıkları yıkarsın.
Haftayada uğrarım, boş çuvalla.
Sen biriktir abla.
10 Ocak 2008, Körfez
Emin GönçoğluKayıt Tarihi : 12.11.2009 18:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
60'lı yılların Bursa'sı. İstanbul'dan hala kızı gelmiş. Sülün görse, kıskanır. Görenler, gözünü alamıyor. Küçük yeğeninin elinden tutmuş Kültürpark'a götürüyor. Yeğen platonik vurgun yemiş, ilkokul öğretmeninden sonra ikinci büyük aşkı. Fotoğraflar siyah beyaz, yeğen ve ablası. 2000'li yılların ortası. Yeğen tam yarım asırlık. İstanbul'a büyüklere ziyaret. Fotoğraflar renkli ve digital, yeğen ve ablası.......
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!