Sokakları aydınlatan mum ışığının altında dolaşırken
Titrek seslerin arasında bir şey arıyordu
Arkasına bir kere dönüp bakmayan yüreği,
Parça, parça olmuş ellerinden başka bir şey yoktu ortalarda
Birde meşhur heybesi vardı
Hiç bir zaman dolduramadığı.
Hayalleri bile dolduramıyordu ki
Boş olan hayat ta boş olan heybesini
Oturup düşüneyim dedi olmadı
Hep eskiye dalıyordu
Üzülüp ağlamaktan gözleri
Parçalanmış ellerine benziyordu
Ama bir gerçeği unutmuyordu
Unutamazdı, istesede
Oturduğu yerden ağır, ağır kalkarken
Mum ışıklarına inleyerek baktı
İşte yaşadığım hayat
İşte heybem
Hepsi boş
Kayıt Tarihi : 27.10.2003 15:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Boş olan hayat ta boş olan heybesini
Yüreğinize, kaleminize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)