Eskici Şiiri - Kadir Yetiker

Dur eskici !
Dur bekle beni …

Demek şu sözünü ettikleri meşhur eskici sensin,
Hani şu kırık kalpleri alan,
Hani ikinci el aşklara, kahredilmiş sevdalara,
Bedel ödeyen eskici, sensin demek.
Hani geride kalmış hayallerle, ümitlerle dolu aşkları alıpta,
Yerine bir dolu gözyaşı ve ömrünce hasret veren eskici sensin öylemi?

Dur eskici! gitme hemen!
Hep eski aşkları.pırıl pırıl sevdaları alacak değilsin ya.
Hep bu hüzün kokan şehirde. bu elemler sokağında gezinecek değilsin ya eskici
Dur bak. Benimde sana anlatmak istediklerim var.
ne olur az dinle beni..
ben, ne sana kızacak nede sitem edeceğim,
söz veriyorum eskici,eğer otururusan benimle,
sana hüznümden değilsede,umutlarımdan vereceğim.

Bak hala sıcacık, sobanın üstündeki çay
ve masada, hala hazır bekliyor bir çift çay bardağı,
Aslında senin için değildi bu hazırlık ama.Olsun,
belliki sahibi artık gelmeyecek bunca hazırlığın.

gel eskici otur, bak şu tahta masaya.
ben en güzel şarkılarımı bu masada yazdım.
ve karalarken son mektubumu satırlara
bir maziyi sakladım bu tahta masaya

ve bak şu duvardaki resme,eskici
ne kadar güzel gülüyor değilmi?
emin ol eskici hatırası büyük bende bu resmin,
tek yadigarı bana, giden sevgilimin..

buyur çayımızda geldi,içelim ufaktan
gün batmaya durdu, güneş kaybolyor ufuktan
bir aşığın kalbi kadar sıcak olsun isterim çayım
ve sevgilinin nefesi gibi burcu burcu tütmeli,
bardağı her tutuşumda sanmalıyımki yarimi sarmaktayım.

sen anlat eskici.kimsin,kimlerdensin.
söyle allah aşkına, gözyaşlarının içinde neden gezinmektesin,
yokmuydu başka yer.başka bir diyar?
hani gitseydin oralara,hani masallarda dolansanydın mesela.
pembe rüyalara girseydin ara sıra
ne işin vardı söyle, allah aşkına
bu kederler deniznde

-anlatttı eskici bana tüm olanı,
Ve o an gördümki hep o bildik hikaye
Oğlan kzı sever ve ayrılık sınar onları.
Eskici de sevmişti birini, adı HAYAL di
Gözleri dedi.Derken dertlendi,
Hayalim gibi masmaviydi,dedi
Ağlamaklı oldu birden ve devam etti
çayını sessizce içerken;
Çok seviyorduk birbirimizi.umdumuz olacaktı yakında
Ve birde sevinç imiz yeter diyordum ben, O olmaz diyordu
dahafazla olmalı çocuklarımız
Adlarıda hazırdı hayalin dudaklarında
Kader, hayat ve neşe.
nezaman sorsam yokmuydu başka isim diye
Sen derdi KADERİMSİN
Sen derdi HAYAT ımın bir parçasısın
Ve sen derdi benim bitmeyecek NEŞE msin
Hayal işte yok demek ne mümkün, kabul etmiştim kırmamıştım hiçbir zaman
Sonra bir gün kalkmadı yatağından.
Kalk dedim. Hayalim,uyan artık
Ses vermedi sesime,tuhaf oldum, incindim
İlk defa hayalim susukun kaılyordu bana
Eğildim yanağından öptüm,sanki kaf dağından yeni gelmişti
Üşüdüm.
Üşüdüm anlıyormusun dedi,
Ben anlamıştımda,belliki eskici hayalini yitirdiğini kabullenememişti
İşte o günden belli
Yani eskici hayalini gömdüğü günden belli,
bu şehirde dolanır,
kırılmış kalpleri,incinmiş duyguları
İhanete bulanmış sevdaları toplar,
yerine yanlızlığından,hüznünden ve gözyaşından verir olmuş.

susmuştuk ikimizde, konuşmuyorduk
birbirimize bakıyor, çocuklar gibi ağlıyorduk,

o silerken gözlerini ben çayları yenilemiştim,
o an anladımki, ölürcesine,bir ben sevmemiştim

peki de di
– sen neden durdurdun beni
eminimki biri çoktan kırmış kalbini.
nerden dedim, anladın,kalbimin kırıldığını
gördüm dedi resme nasıl baktığını
masanın üstünde bir isim var
belliki dedi bu ismin sende de hatırası var,
sustum konuşamadım,
çalarken o meşhur şarkı
ben sadece ağladım,