Eski Zaman Özlemi Şiiri - Gülşen Şenderin

ESKİ ZAMAN ÖZLEMİ

Bakirliğiyle köyünde olmalı insan
Doğayla baş başa, yaşamla iç içe.
Şubatta gelin tacıdır badem çiçekleri
Bağ budamaları, sümbül koklamaları
Mart aşk yangınlarından bir kanaviçe
Anemon lâleleri, papatya fallarında nisan
Henüz tatmadığı aşkı hayal etmeli
Bahara hazırlanan dağ eteklerinden
Köpük köpük kar buz sular gibi saf arı
Coşarak akmalı yaşama sil baştan…

Mayısı yakalamak misklerin deminde
Haziran gülüşleriyle zeytin çiçekleri
Temmuz sıcağında sarı başaklar
Orak tarlasının sıcacık sohbetleri
Harmanda savrulan rüzgârın sesinde
Umudun, hasadın türküsünü söylemeli

Doğduğum köy! Özlemiyle gözümde tüter
Meyve kokulu bahçelerinde kuşlar
Ovasında yavrusuyla meleşen hayvanlar
Tepeler, bayırlar güneşle giyinirken
Yeşille dans eden gizem dolu yokuşlar
Zincir gibi yüklenmiş cevizler, bademler
Ağustos ortasında mor mor üzümler
Eylül dendi mi, bağ bozumu, paluzeler.
Ekimde güzlük ve bahar ekimleri
Toprak sürümleri, fidan dikimleri
Yeniden yaşama hazırlığın telaşı…

Sonbaharında şair olmalı insan
Ömrünün kışında gençliğe soyunup
Kasımpatı düşlerinde alları yazmalı
Sonra kucaklayıp bir gül bahçesini
Aşkla doldurmalı sevgi kadehini…
Ne güzel bir haz, eski zaman özlemi
Altmış yaş basamağını adımlarken
Dünyayı fethedecek anılarla dopdolu
Yaşam yolcusu olmak, olabilmek ne güzel…

Gülşen Şenderin