Eski Yüzler ile Yabancıyım

I
Şu çıplak bozkır bana yabancı gelmiyor
Eski bir tanıdığa benziyor gibi sanki..
Şu sakin ve berrak akan ırmaktaki su
Eski bir hatırayı anlatır gibi sanki..
Şu toprak belki beni beleyen toprak
Annemin elinin kokusu var gibi sanki..
Karşı yamaçlarda yeşil badem ağacı
Yüzüme bakıyor tanıdık gibi sanki…
Yamacın ardında salkım üzüm bağları
Boyu küçük, ve-lâkin kalbe ilacı büyük
Acele etme, henüz hamım der gibi sanki..

II
Gözümü açtığımda şu tepeler vardı
Doruklarına kadar tırmanırdım sanki..
Belki de bana öyle geliyor, tanıyamadım
Tanışmak için elimi, eline uzattım sanki..
Yabancı görmüş gibi uzaklaştı gitti..
Oysa ayaklarımda kokusu var hala..
Oturup orada ağlamak geldi içimde..
Aman Tanrım her şey yabancı gibi sanki..

III
Bir acayip varoluşlar geçmiş üstünden
Kuşların ötüşü, konuşu dahi değişmiş..
Ben çekingen, onlar ürkek-korkak olmuş..
Ey hancı! Kimsin, necisin diye sormuyorlar
Soramıyorum sebebi, çünkü kaçıyorlar..
Oysa hata benim, tanıtmalıydım kendimi
Tanıyamazlar. Çünkü mevsimler, yıllar geçmiş
Süpürmüşler içimizdeki biricik sevgiyi..
Hasret koymuş akan zaman birbirimize..
Ananın evlada, evladın anaya özlemi gibi..

IV
Ah zalim gurbet, ah özlemler suçlu sizlersiniz
Ayrılık tabutunun açmazlarla kucaklaşmasında..
Dilimiz bile karma-karış, fark atmış zamana
İzahat edemiyoruz çünkü kendi kendimizi..
Yine de geç kalmış sayılmayız beleyen toprak
Yaklaş bana bir kokla hele, ben Özütürk’üm..
Tepende gezdir beni, salkım üzümünle besle..
Yeşil bademlerinden yedir, güç ver dizlerime..
Haklısın, haklısın. Hakkını veriyorum sana..
Bir daha almamak, uzak kalmamak üzere..

Artık yalnız değilsin açmazların ortasında..
Ben geldim bir yaşamın canlı-cansız başında…