Eski Yüz Şiiri - Ekrem Bozkurt

I
Gittikçe derinleşen bir uçurum gibi
İçimde yeşeriyor o gaddar sensizliğin.
Buruyor yüreğimi vicdansız bir kanlı el
Didikliyor ömrümden mutlu anları
Karda aç kalmış serçe kuşları.

Geceyarıları uyanır hasretin,
Tam ben unutmaya başlamışken gönlümü
Acılarımı dizginlemeye çalışırken
O nasıl bir gayretkeşliktir ölümüne
Dövüyor , sevda örsünde
Çifte su verilmiş Sensizliğin hain kılıcını.

II
Eskimiş bir yüz
Kaplamış gönül duvarlarımı
Silinmez ve unutulmaz belleği var aşkın
Hatırlatır kendini bir şekilde, umulmadık bir zamanda
İşte o anda derinleşirim kör bir kuyu gibi
Gezinirken kıyılarında ömrün .

III
En iyi ben bilirim
Eski yüzler de, yenilermiş kendini.
Kayıp gitmek olsa da, zamanın huyu.

İzmir_Ekim_2023