Biz eskiden vuslata, nasıl da yarışırdık,
Vasıtalar olmazdı, aşkı kâlpte taşırdık,
Yürüyerek giderdik, taşlıydı yollarımız,
Ayla birlik yürürdük, bu hale hep şaşardık.
Biz gideriz o gider, yollarda arkadaştık,
Bulutları geçsek de, biz yan yana yoldaştık,
O sessiz gecelerde, mehtabı seyrederken,
İçimizi dökerdik, sanki ayla sırdaştık.
Bazen hüzün oluşur, bazen de çok coşardık,
Çünkü ayla beraber, hep birlikte yaşardık,
Yâre kavuşsak bile, beraberlik bitmezdi,
Acı –tatlı her şeye, hep birlikte koşardık.
Hele umut doluysak, tepeleri aşardık,
Aşkla kaynar yürekler, derya gibi taşardık,
Ölçümüz muhabbetti, nefret yoktu kalplerde,
Biz eskiden öyleydik, işte ondan başardık.
Kocaeli
18.04.2011
Kayıt Tarihi : 18.4.2011 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Teşekkür deiyorum...
Dörtlükler güzellik kokuyor...
Ayrıca ifade ve vurgularınızda bir arayışın olduğu hissi var.......
Ağıran yanlarımızın ilaçı gibi..............saygıyla
Yaşam değiştikçe,geçmişin güzellikleri de doğallığından göreceli ıraklaşıyor.
Şiirdeki itiraflar şimdiki durumların geçmişteki görüntüleriyle ilintiliydi ve doğruydu.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
Pek akıcı, duygu yüklü, güzel bir nostaljiydi.
Kaleminiz coşsun, çağlasın, yürek sesiniz susmasın.
100+heybem.
Selam ve dua ile.
TÜM YORUMLAR (21)