Eski Yara, Eski Soru Şiiri - Murat Kaymak

Gece, yastığın soğuk tarafına döner;
Gündüz, okulda sürünürdüm.
Gün geceyle başlardı belki, ama
Ben, gece de sürünürdüm.

Düşerdim batağına tez kızaran güllerin
Sevginin, yalanın hatta kızların
Dolaylı yoldan binerdi sırtıma tüm günahlar
Dolaylı yoldan severdim kızları
Kızları sevince acı,
Acıyı sevince huzur bulurdum.
Gülü de severdim belki ama
Dikenini kimseye batırmazdım.
Herkesin bir Vietnam'ı vardır, derdim.
Peki sürünmekten kurtaran o şey neydi?
Neydi uçmayı öğreten?
Baktım, kanadım da varmış hem,
Çünkü yaşadığıma bankalar kefil.
Banka deyince hep aklıma gelir,
Sürünmekten kurtulmak aslında nedir?