Eski Yara Şiiri - Muazzez Karaduman

suskun saatlerde gecem,
senden ses yok,
ayrılık büyütür hüznümü,
yüreğim hasretinde,
yarım aşkın acısında…

yoksun işte
aşkı bilmedin
omuzlarıma kırgınlığın ağır yükü,
sensizlik yığın yığın çöküyor üstüme,
içimde koca bir mahzen,
gözyaşlarımdan oluşmuş özlem şarapları,
varsın aksın senin için…

adımların
gölgelerin uzar benden öte.
aşkının ortasında yapayalnızım…

söz dinlemez yüreğim,
özlem çeker,
hasretle titrer.
korku damıtılmış yüreğime.
heder etme aşkı,
bürünmesin kefene.

acemi martı misali dönüyorum etrafında,
yüreğimde toprağa yatıramadığım ölüler,
ağlamayı bilir kaderine yüreğim,
kurşun çöker yüreğime.
oysa ne rüzgar var,
ne yağmur,
sakin deniz hava güneşli.
aşkı anlattığın dizelerin özleminde.

varsın küçüleyim yeter ki sen susma,

gitme,
ayrılık boynumda yağlı bir ilmik,
her susuşunda sıkıyor boğazımı
hüzünlü kelebek bu gün yüreğim,
sana gönderiyorum gözü yaşlı,
sonbahar hazin.

karanlığa kalmış yalnızlığım
biraz keder,
biraz ıslak,
birazda çocuk.
tek resim var gözlerimde
sen ve ardında anılar.

işte küçüldüm
ağlıyorum karşında,
acılarım büyüyor
seni sevmenin bedelidir,

duvarlarım doldu,
yazacak yerim kalmadı,
yalnızlık ve karanlık,
çaresizlik
yüreğin gülsün hadi çöl yalnızlığıma,

ay şaşırır görünce,
kaybolmuş,
zeytin tanesi gözlerim
hasret yaşları içinde.
dağlar dinler hüznümü,
yağmurlar ağıdımı.

denize kan damlar,
boğulur söz

elbet doğacak bana da gün,
ölünesi bu sevdada,
ölünesi sevdanda…