Eski Yalnızlığım Şiiri - Ahmet Çiçek

ey eski yalnızlığım şimdi nerdesin?
kuraklık kavurdu boşluklarını ellerimin
avuçlarım ölü ruhlarıyla taştı
dalgın bakışların eyvahı mıydı içimde büyüyen
yoksa yalnızlığa çağ açan yerde misin?

ey eski yalnızlığım
gözlerin var mıydı senin
görebilir miydi ruhumun
yalnız açan çiçeklerini

kalbin duruyor mu yerinde
damla damla kuruyan ırmaklarıma
gölge olabilir mi
paslı kilitlerde uçarı bir hava damlası gibi

ey eski yalnızlığım şimdi nerdesin
neden hep eylülde geliyorsun
bir gün kum saati
bir gün yaşlı bir çağ
oysa zaman tükenecektir
ve kaktüslerin dilinde dolaşan
son perdesin...