Eski ve Yeni Şiiri - Furkan Ulaş Türkyılmaz

Bir zamanlar sokaklarda samimiyet vardı,
Gülüşler kalpten, her an bir ziyaretti.
Kapılar kilitsizdi, yürekler açıktı,
Şimdi ne o komşu var, ne de o tatlı hatıra kaldı.

Çocuklar sokaklarda bir dünya kurardı,
Toprakta büyüyen dostluklar, çiçek açardı.
Şimdi ekranlara gömüldü her bir yüz,
Bir "merhaba" bile lütuf oldu, ne acı bir söz.

Mahalle dediğin bir aileydi sanki,
Herkes birbirine abiydi, ablaydı, baki.
Şimdi tanımıyor kimse yan komşusunu,
Her biri yabancı, soğuk, saklıyor huyunu.

Yardım etmek bir şeref, bir görevdi,
Bir tas çorba götürmek bile muhabbetti.
Şimdi herkes kendi derdine düşmüş,
Yürekler buz tutmuş, eller kayıtsız üşüşmüş.

Yüzler güler ama içi boş tebessüm,
Yapmacıklık sarıyor her nefesi, her esintim.
Dostluk bir oyuna dönmüş, çıkarlar peşinde,
Gerçek sevgi kaybolmuş, sahte hayaller içinde.