Eski ve bir o kadar da güçlü

Isteksiz bir sabahta yanan bir sigaranın
dumanı kadar ağır ve sancılı geçiyor günler
boş bir ada da ne kadar yaşanır ki
ne arkadaş ne sirdaş ne yoldaş
sadece insan gürültüsü
sakin bir yaşantı kuranlar, saçma işlerle uğraşanlar
sen yoksun işte bu günlerde
sen benim tek yoldaşım tek kardeşim
burada ne riddim var ne gandalf
ne anladım bu işten bilmiyorum
potansiyel bir asker kaçağı gibi saklandım buraya
biz doğruyuz biz yalnızların efendileriyiz
gri bir sayfa da yazıyordu karamozof kardeşler
zoru başaran zor günlerde sırt sırta veren
tıpkı eskisi gibi bir sallama üçlük atış
ve sonra adil olmayan bir yenilgi
işte hayat buydu ama az kaldı
sadece tek bir şarkı ile ayaktayım belki
''şimdi öyle uzak ki geldiğim yollar
yanlış bir öyküdeyim beni yeniden yaz''
yara ve çıplak sancı sadece bizden geriye kalan
bizim özümüz ve bizim sözümüz
çıplak sancı, hep yarım kaldı...