Eski Urfa'ya Özlem Şiiri - Emine Güllüoğlu

Temelinde merhamet medeniyeti yatar
Bu temel üzerinde yükselen medeniyet
insana şan katar, şeref katar
Bu şerefli insanlar herkese kucak açar
Gönül kapısını açıp sevgi ile kucaklar.
Aşını da paylaşır işini de paylaşır
Komşu hakkını bilir komşu ile kaynaşır.
Yan yana omuz omuza yükselen evlerinde
Acı,keder,sevinç,neşe yaşanır hep birlikte.
Komşu komşunun yakın dostu sayılır
Alışveriş yapılsa isteği var mı diye komşuya sorulur
Şehirde otel,lokanta açmayı ayıplarlar
Dışarıdan gelen yabancılara evlerini açarlar
Bir tabakta olsa yemek misafire sunarlar
Halil İbrahim bereketi vardır benim Urfam’da
Çünkü o Halil yurdunda,Halil de onun yurdunda.
Kale gibi yükselen tarihi evlerinle,
Kazancı Bedihin yüreğinden gökyüzüne yükselen
Müzik ve ruh iç içe gökleri delen.
Aziz şehrim,Halil yurdu,sevgili Urfam
Seni çok özlüyorum artık uyan
Modern yapılar arasında kalan asil şehir
Ruhunu kaybetmiş gibisin artık canlan
Eyyüpler, İbrahimler, Bediüzzamanlar
Senin o gül kokulu bağrında yatanlar
Şaha kalk arşı alaya yükselsin başın
Komşunla paylaş isterse bir kaşık olsun aşın
Aç kapılarını gelenlere evini han zannetsinler
İnsanlar hiçbir yerde göremedikleri yakınlığı
Urfam sende görsünler
Özün dönsün geriye ruhunu da kazan
Eskisi gibi gelende sana ağlasın,gidende
Gül tohumlar serp bu Halil yurduna
Gül gibi bir nesil yetişsin bağrında
Çünkü böyle insanlara ihtiyaç var
Şu eşsiz vatanda
Canlan Urfam,canlan ey aziz ve asil şehir
Sana kollarını açmış seni bekliyor
Bu çaresiz, biçare şair