Eski Topraklar Şiiri - Sinan Yolcu

Yıllardır görmediğim bi abimizdi
Adı Cevat' dı terziydi
Burnunun önüne düşerdi gözlüğü
Pek iyi pek bilgili biriydi

Geçenlerde yolum düştü
O eski, çocukluğumun geçtiği
Sokaktan geçerken
Fark ettim bir kaç şeyi
Buraların dokusu, kokusu
Hayret uyandıracak kadar aynı geldi bana
Gittim yeniden çocukluğuma
Aklıma geldi çelik çomak, kukalı saklambaç
Duruyordu aynı yerinde Cevat abinin dükkan
Heyecanla girdim içeri
Öttü kapı açılırken bir çan sesi
Bir adam bayağ yaşlı yoksa bu Cevat abi mi?
Tabii ya ta kendisi!
Selam verdim
Dedim tanıdın mı beni
Baktı düşünceli düşünceli
Kusura kalma tanıyamadım seni!
Tanıttım kendimi üstada
O da çok mutlu oldu hatırlayınca
Şuncacık çocuktun daha
Ne tez adam oldun
Maşallah!
İçtim bir acı kahvesini
Konuştuk eskileri
Yine aynı Cevat abi idi
Bilgili- babacan
Ee tabi ki yaşı ilerlemişti biraz
Çıkarken dükkandan
Uğurlar ola dedi geldi arkamdan
Ben dönene kadar sokağın başından
Gözünü ayırmadı yoldan
Hüzünle karışık bir sevinç sardı beni
O an daha iyi anladım eski toprakların değerini...