Eski Tad Şiiri - İsmet Barlıoğlu

O eski tad kalmadı hiçbir şeyimde;
Birlikte götürmüşsün tadlarımı, lezzetlerimi,
Bir baksana; o atlasları andıran deniz mi
Bu kirli, bulanık su?
Hani o gözleri kamaştıran eski parıltı bu sularda,
Hani arkalarında köpükten kuyruklar götüren gemiler,
Gemilerden eller, mendiller sallayanlar hani?
her şeyin kaymağını götürüp bana posasını bırakmışsın
Adalet mi bu
Yani?

Sen varken onun için mi her şey kaymak kaymaktı,
Onun için mi güneş güzel, ay parlaktı,
Onun için mi çam kokardı bu orman,
Bu rüzgar onun için mi ılgıt ılgıt eserdi?
Sen varken böyle çığlık çığlığa bağrışmazdı bu kuşlar,
Sen varken korkmaz mıydı bu sular bu kumsalı incitmeye,
Yeşil yeşil bakmaz mıydı bu yamaçlar insana,
Altın bir tekerleği andırmaz mıydı mehtap?
Ayrılığın böylesini
Kabul mu eder sanıyorsun Allah,
Kitap?

Canımda can kalmamış, n ‘eyleyim,
Ruhumda ruh tadı kalmamış,
Yüreğimde yürek tadı kalmamış,
Kaldırıp kara perdeyi karasevdamın yüzünden,
Baktım acımasızlığına;
Azalmamış.

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 63-64/100)