'Hele destur! ...' diye dünyanin kulpundan söyle tutup, her seyi kitabina göre yeniden yazmaya girismis biz yeni yetmelere,
isigimizin tükenecegi, ferimizin kacacagi günleri ihtar eden yanibasimizdaki yamulmus sokak lambasi...
düzeltmeye kalktigimiz seylerin bizi de yamultmaya yetecek kadar dayanikli oldugunu ögreten ibret levhasi...
seni okuyoruz, seni yaziyoruz:
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
ooooo...epeyi bi şeyler yakadık...bunu bi daha kesin okurum...nesir de daha iyisin...ne de olsa daha tabiii...(öylesine soruyom..bunu sen mi yazdım....diğerlerine bakınca öylesin esoruluyor işte...öylesine...)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta