Eski Şiir7 Şiiri - Ozan Oztelli

Kendi yalnızlığı içinde yürüyorum
Toplumsal kargaşaya aldırmadan
Bu yaptığım bencillik mi?
Yoksa kalbimi kaplayan sensizliğim mi?

Yine bunları düşünürken
Sükut çöküyor zihnime
Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum
Bu sükutu hayale dönüştürerek

Ama onu da yapamıyorum
Susuyorum ve tekrar susuyorum
Sonra seni düşünüyorum
Yine sessizlik çöküyor

Ve

Sessizlikle sensizlik arasında kayboluyorum...