Eski Şeyler Şiiri - Aktan Özgür Meydan

Nerede, nasıldırlar şimdi?
Hatırlayamadığım ayrıntıları nasıldı?

Yeniden ve yalnızca gözlerimin önüne değil,
Aklımın, hem de tam içine doluvermeleri mümkün mü yine?

Biz unutuyoruz da neyi?
Unuttuktan sonra anlamlarını?
Bize kattıklarını, katma şekillerini,
Önemsizleştiriyor iyice zaman,
Bizim ilgisizliğimizden güç buluyor.

Unut, unut, unut.
Bakınca geçmiş uzun yıllardan başka,
Sayılabilen ne az şey kalmış,
Dokunulabilen ve hala tam olan.

İzlerini üstüme bırakmışlardır çocukluğumdan,
Benden habersiz, ben fark etmeksizin.

Çok acımasızsın ey zaman,
İçene iki dublenin bir akşamda yaptığını,
Tüm ömrüne yayıyorsun insanın, ayıp ediyorsun.

Ahım kalmaz, pasım tutmaz,
Yine parlatırım tüm anılarımı bu akşam,
Güzel dostlarımın, dolup boşalan kadehlerinde.

Bana sarhoş diyen tüm unutmuşlar,
Ne olursa olsun hepsini hatırlayacağım unuttuklarımın, söz.
Siz her şeyi not alırken,
Ben tüm acılarımı unutuyor,
En güzel günlerimi hatırlıyorum,

Güzel dostlarım, sokak köpeklerinin,
Yağmur altında mağrur gözleri,
Bir doluyor, bir boşalıyor halime.

Bir de açlık, soğukta yağmur, paçada çamur,
Damsız bacada boş şişenin beklettiği kız.
Sıkıntısı eski şeylerin, yeni yeni vuruyor.

Birazdan gelecek ve süpürecek geceyi,
Sabahın ilk ışıklarının çöpçüsü.
Korkutacak dostlarımı, uzaklaştıracak.
Beni, yine uzun bir kalabalıkta yalnızlığa,
Beş parasız ve kimsesiz,
İndirimleri yeni bitmiş kaldırım taşlarına sürecek.

Ben eski, sen eski ve her şey çöp olacak.
Seninle geçen her şey, bende hep yeni kalacak.

20.09.2011 Aktan Özgür MEYDAN