Hayır sevgilim…Hayır
Beklediğim cevap bu değildi
Yıllardır düşlerimde yaşattığım
Benim sevgilim olamazdı bu soğuk
Bu ruhsuz satırların yazarı…
Sen
Her resmine baktığımda
Kara bulutların ardından gelen
Berrak gökkuşağını izler gibi
Rengârenk hayallere daldığım
Sen
Her adını duyduğumda
Bilinmez çağların ötesinden gelen
Kutsal sırrı saklar gibi
Türlü heyecanlara kapıldığım
Sen
Her yüzünü gördüğümde
En büyük müjdelerle gelen
Gizemli kurtarıcıyı karşılar gibi
Sonsuz sevinçlere boğulduğum
Sen
Benim sevgilim
Sen misin bu korkunç satırların yazarı? ..
“Seviyor muyum, belki ama
Yeterince tanımıyorum ki seni…”
Belki...
Tanımıyorum ki…
Ey Tanrı'm, hangi hançer
Daha zehirli
Hangi deprem
Daha yıkıcı olabilir ki
Hangi zalim katil
Daha çok acı verebilir ki
Zavallı kurbanına…
Sen, ey “eski" sevgili
Bilmiyorsun ki
Aşkın harcı bilinmezliktir
İnsan tanıdığına
Âşık olamaz ki…
Artık
Hangi güzel yüz
Esin verebilir ki bana
Hangi neşeli şarkı
Teselli edebilir
Hangi coşkun nehir
Dindirebilir ki gözyaşlarımı...
Senden geriye kalan
Nedir ki bana
Birkaç mutlu gülücük
Birkaç masum öpücükten başka…
Yıllar sonra
Söylenebilecek ne var ki
Senin hakkında…
...
Meğer
Meğer, ben bir resme âşık olmuşum
Resim canlandı
Ve büyü bozuldu
Hepsi bu.
19 Eylül 1994
Tayip AltayKayıt Tarihi : 16.3.2015 22:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Dostun bir tek gülü' yaralarken sevgiliden gelen dikenleri zehir suyla beslenmiş kaktüs ne yapmaz ki...
Şiirin dizelerini sarmalayan acı ve hüzün okura şiir adına güzellikler sunuyor...
Kaleminize., yüreğinize sağlık sayın Tayip Altay...
TÜM YORUMLAR (11)