Eski Sevgili Şiiri - Fikri Pınarlı

Ona yolda rastladım yanında kızı vardı,
Maziden miras kalan kalbinde sızı vardı.

Nereye dedim böyle, nereye dalgın dalgın,
Her zaman güller açan gül yüzün neden solgun.

Oturduk kısa süre bir sahil bahçesinde,
Eski neşesi yoktu farketmiştim sesinde.

Gözlerinin altında mor halkalar oluşmuş,
Elleri nasır tutmuş yüz hatları buruşmuş.

Kocan nasıl demiştim size iyi bakarmı?
Senin gibi birinden acep bir gün bıkarmı?

Çok mutluymuş evinde kocası seviyormuş,
Bir sen varsın diyormuş başka şey demiyormuş.

Mutlu tablolar çizip gülmeye çalışsada,
Kalbi kan ağlıyordu hayata alışsada.

Kızı sordu sen kimsin neyi irdeliyorsun,
Sorduğun sorularla sinemi deliyorsun.

Babam sarhoştur benim hiç ayılmaz üstelik,
Annemin bir işi var temizlikçi gündelik.

Yanağından süzüldü usulca iki damla,
Belliki dolup taşmış yazık kederle gamla.

Yüzündeki morluklar farkettim dayak izi,
Gururuydu ne yazık ayıran ikimizi.

Çok söze hacet yoktu belliydi filmin sonu,
Dediki biliyorsun hak etmiştim ben bunu.

Giderken son cümlesi inanki çok pişmanım,
Talihime dargınım kaderime düşmanım.

Dünyanın tüm dağları devrilmişti başıma,
Onun perişan hali gitmemişti hoşuma.

O gitti ben ağladım oturduğum masada,
Onu mu bekliyormuş tüm çileler pusuda.