Yıkılmaya yüz tutmuş bir binanın, içler acısı hali gibi şimdi sevdalar, iskelet yerinde ama içi boşaltılmış. Ev gibi duruyor ama yuva olamaz. Ne bir yürek barındırabilir içinde, ne bir neşeli kahkahaya ev sahipliği yapabilir. Sadece buruk öylece dışardan seyredilir. 'Kim bilir, ne hatıralar yaşandı bu evde! ' (sevda da) ... diye söylene söylene yanından geçirlir......
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta