Yıkılmaya yüz tutmuş bir binanın, içler acısı hali gibi şimdi sevdalar, iskelet yerinde ama içi boşaltılmış. Ev gibi duruyor ama yuva olamaz. Ne bir yürek barındırabilir içinde, ne bir neşeli kahkahaya ev sahipliği yapabilir. Sadece buruk öylece dışardan seyredilir. 'Kim bilir, ne hatıralar yaşandı bu evde! ' (sevda da) ... diye söylene söylene yanından geçirlir......
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.