Eski Mısır'da Bir Köle Şiiri - Mesut Yüksel

Eski Mısır’da
bir köleyim ben;
taşa sinmiş
soluk bir hatıra.

Sfenkslerin yüzünde
rutubetli bir izim,
yazıtların arasında
kaybolmuş bir adım var.

Kralın gölgesine
eğilir dururum;
soyluların buyruğu
yüreğime mühür gibi vurur.

Nil Deltası’ndan
sessizce süzülür ruhum;
bir an
İskenderiye rüzgârında
toza karışırım.

Ölümden sonra
kutsal bir inançla
sarılır bedenimize keten;
zaman, kokusuz bir tütsü gibi
başucumuzda tüter.

Güneş doğduğunda
piramitlere vurur gölgem;
gün söndüğünde
Osiris fısıldar yoluma.

Ra’nın nefesi sinmiştir
ritüellere;
çağlar ötesinden
kırık bir yankı değil artık,
kayıp bir medeniyetin
titreyen hafızası olurum.

Biz,
sessizliğin bile unutmaktan
çekindiği
Kadim Mısır’ın ölümsüz bekçileriyiz.